Տերյանի բանաստեղծունթյունները լեցուն են տխրությամբ, թախիծով: Բանաստեղծություններում ընտրված ամեն մի խոսք, ամեն մի հնչյուն նկարագրում են հեղինակի ապրումները, հեղինակի ներաշխարհը: Մթնշաղ, երազ, նինջ, կարոտ, ստվեր, ուրու….Բառերը կարելի է անվերջ շարունակել, այս բաերն ու տրամադրությունը հատուկ են միմիայն Տերյանին, եւ դու ւողղակի չես կարող շփոթել Տերյանի բանաստեղծակն ոճը որեւէ ուրիշ բանաստեղծի ոճի հետ:
Տերյանին հատուկ են նաեւ բաղաձայնույթը եւ ձայնույթը, երբ նրա բանաստեղծական տողերում հայտնվում են բաղաձայնների կամ ձայնավորնեի կուտակումներ: Օր.
«Աշնան մշուշում շշուկ ու շրշյուն,
Եվ շշնջում ես եւ անուշ շրշում,
Անտես ու հուշիկ իմ շուրջը շրջում…»
«Աշնան մշուշում շշուկ ու շրշյուն,
Եվ շշնջում ես եւ անուշ շրշում,
Անտես ու հուշիկ իմ շուրջը շրջում…»
Տերյանի բանաստեղծությունների տողերում առկա է նաեւ մեղեդայնությունը, երաժշտականությունը: Նրա բանաստեղծություններում՝ տխուր թե ուրախ, զգացվում է դրանց տրամադրությանը համարժեք մեղեդին: Այդ իսկ պատճառով Տերյանի շատ բանաստեղծություններ հյուսել են երգեր:
«Ցրտահա՜ր, հողմավա՜ր,
Դողացին մեղմաբար
Տերեւները դեղին
Պատեցին իմ ուղին…»
«Ցրտահա՜ր, հողմավա՜ր,
Դողացին մեղմաբար
Տերեւները դեղին
Պատեցին իմ ուղին…»
Տերյանի լեզվաոճին հատուկ է նաեւ հուզաարտահայտչական միջոցների, այդ թվում՝ հարցական, բացականչական նշանների կիրառությունը:
«Արդյոք նորից երազնե՞րն են ինձ կանչում:
Սիրո անուշ նվագնե՞րն են ինձ կանչում:
«Արդյոք նորից երազնե՞րն են ինձ կանչում:
Սիրո անուշ նվագնե՞րն են ինձ կանչում:
Վերջիններս առանձնահատուկ տրամադրություն արտահայտող միջոցներ են՝ անորոշություն, թախիծ, սպասում եւ այլն, որ հատուկ են Տերյանիներաշխարհին: Հարցականներով սկսվող տողերի մեջ օգտագործվում է «արդյոք» բառը, որը հարցականի հարուցիչն է եւ կրում է անորոշության իմաստ:
Комментариев нет:
Отправить комментарий